Toczenie konwencjonalne
Toczenie jest procesem odwrotnym do frezowania. Tutaj ruch liniowy wykonuje narzędzie (nóż tokarski), a ruch obrotowy – przedmiot. Toczenie konwencjonalne odbywa się na maszynach zwanych tokarkami uniwersalnymi. Są przeznaczone do obróbki powierzchni obrotowych zewnętrznych (toczenie) i wewnętrznych (wytaczanie). Podstawowymi ruchami wykonywanymi przez tokarki są prostoliniowy ruch posuwowy narzędzia i ruch obrotowy przedmiotu obrabianego.
Tokarki uniwersalne służą do obróbki przedmiotów metalowych i nacinania gwintów. Obróbka może być zgrubna lub precyzyjna. Ta pierwsza to obróbka z maksymalną objętościową wydajnością skrawania – z dużymi głębokościami skrawania i dużymi posuwami. Z kolei obróbka precyzyjna jest przeznaczona do nadawania wymaganych własności powierzchniom obrabianym, o stosunkowo wysokich prędkościach skrawania, małych głębokościach i posuwach oraz niewielkich siłach skrawania.
Jakie stosujemy obrabiarki do obróbki skrawaniem?
W obróbce skrawania metali stosuje się przeznaczone do tego narzędzia. Dzielą się one na:
- tokarki: kopiarki, zataczarki, wielonożowe, półautomaty i automaty tokarskie, uchwytowe, rewolwerowe, kłowe, tarczowe, karuzelowe,
- wiertarki: promieniowe, stołowe, kolumnowe, wielowrzecionowe, współrzędnościowe,
- frezarki: uniwersalne, frezarko-wytaczarki, wiertarko-frezarki, kopiarki, pionowe i poziome, do kół zębatych, do gwintów,
- wytaczarki,
- przeciągarki: do otworów i do płaszczyzn,
- przecinarki: włośnicowe, taśmowe, tarczowe,
- strugarki: ogólnego przeznaczenia, czyli wzdłużne, poprzeczne i pionowe (dłutownice) oraz specjalizowane, czyli do obróbki krawędzi blach czy do kół zębatych,
- szlifierki: do otworów, do płaszczyzn, honownice, polerki, dogładzarki, docieraczki.